رزین های اکریلیک پایه حلالی جهت پوشش ها

پوشش‌های ایجاد شده با رزین های اکریلیک پایه حلالی در مقایسه با اغلب رزین ها به دلیل ویژگی هایی همچون مقاومت گرمایی، مقاومت نوری، مقاومت شیمیایی، براقیت، چسبندگی مناسب به سطح مورد نظر، عدم زردگرایی، انعطاف پذیری و سختی متغیر، مقاومت هیدرولیزی مناسب، مقاومت در برابر امواج UV و قیمت مناسب پیشرو می‌باشند. رزین‌های اکریلیک در سه فرم فیزیکی جامد، محلول و امولسیون تهیه می‌شوند.

انواع رزین های اکریلیک پایه حلالی

رزین‌های اکریلیک گرماسخت (TSA) با گروه­ های عاملی موثر (اکریلیک هیدروکسیل دار یا اکریلیک پلی ال) در فرایند پخت طراحی شده­ اند، که هنگام قرار گرفتن یک هاردنر مانند آمینورزین (تحت دمای بالا) یا پلی­ ایزوسیانات (در دمای محیط) سخت می­ شوند. تعداد گروه ­های هیدروکسیل موجود نشانه­ ای از میزان واکنش پذیری این رزین­ ها می باشد؛ هرچه مقدار هیدروکسیل بالاتر باشد، میزان واکنش پذیری (و در نتیجه امکان پخت) این رزین­ ها نیز بیشتر می­شود.  فیلم‌های تهیه شده با این رزین‌ها دارای مقاومت عالی در برابر حلال‌های آلی، رطوبت و اشعه UV می‌باشند و مانند ترموپلاست‌ها هنگام قرار گرفتن در معرض دماهای نسبتاً بالا، نرم نمی‌شوند و دارای سختی و خواص سطحی مناسب می‌باشند.

رزین های اکریلیک خود سخت شونده، رزین­ هایی می باشند که از هر دو واکنش تراکمی و افزایشی برای پلیمریزاسیون آن­ها استفاده می ­شود. بدین منظور، ابتدا از منومرهای حاوی گروه آمین مانند اکریل آمید یا متاکریل آمید استفاده می ­شود تا زنجیر اصلی پلیمر ساخته شود. سپس از طریق واکنش تراکمی با پارافرمالدهید، رزینی تهیه می ­شود که این قابلیت را دارد که تنها با اعمال حرارت، سخت و شبکه ای گردد.

از کاربرد­های اصلی رزین­های اکریلیک پایه حلالی می­ توان به رنگ ترافیکی، استخری، ساختمانی، تعمیراتی اتومبیل، پوشش های سطوح پلاستیکی، چاپ روی شیشه، چینی و سرامیک، پوشش های کاغذ، افزودنی سیمان و… اشاره نمود.