معرفی رزین های پلی استر غیر اشباع - بخش اول

رزین های پلی استر غیر اشباع از نوع رزین های گرما سخت بوده و قابلیت پخت از حالت مایع به جامد را مشروط به احراز شرایط مناسب دارا می باشند. رزین های پلی استر غیر اشباع پر مصرف ترین نوع رزین در دنیا می باشند. زنجیر اصلی پلیمری این رزین دارای اتصالات استری می باشد که از واکنش تراکمی یک ترکیب الکلی چند عاملی و یک اسید چند عاملی تهیه می شود. با طراحی فرمول و کنترل اسیدهای اشباع و غیر اشباع، کاتالیست ها، دما و زمان واکنش، می توان مجموعه کاملی از رزین ها را که برای کاربردهای مختلف مناسب می باشند، تولید نمود. این رزین با منومر استایرن رقیق می­ شود که خود آن نیز در فرآیند پخت شرکت می کند و باعث ایجاد اتصالات عرضی می شود.

این نوع رزین ها در سه نوع پلی استر غیر اشباع ارتو فتالیک, ایزوفتالیک و ترفتالیک تولید می گردند.

کاربردها

رزین های پلی استر غیر اشباع به روشهای مختلفی از قبیل لایه گذاری دستی، رشته پیچی ( Filament winding)، قالب ریزی، RTM، پالتروژن، SMC و BMC قابل استفاده اند.

زمینه مصرف رزین های پلی استر غیر اشباع بسیار گسترده است. خصوصاً این رزین­ها در صنایع دریایی (قایق های کوچک، کایاک ها، قایق های ماهیگیری و تفریحی و سازه های دیگر دریایی) و تولید ورق های کامپوزیتی (چند سازه ای)، سنگ های مصنوعی (کورین، کوارتز)، مجسمه سازی و اشیاء تزئینی، لوله های FRP و GRP، بتونه و ماستیک سنگ، لاک چوب، دکمه سازی، قطعات خودرو و سایر مصارف فایبرگلاس و … کاربرد دارند.